Yollarda

Kimi zaman kendimle yüzyüze geldiğim ve yalnızlığın tadını en iyi şekilde çıkarabildiğim tek yer yollar... Bir otobüsün penceresinden hızla akıp giden yola bakarken, aklımdan geçmiş-bugün-gelecek düşünceleri de geçer aynı hızla.. Arada yakaladığım görüntülere takılı kalırım bazen... Evde sessiz sedasız oturup düşünemediğim şeyler gelir aklıma... Oldum olası yalnız yolculuk etmeyi sevmişimdir. Konuşmayı çok sevmeme rağmen, yolculukta yanımda çok konuşan biri olsun istemem. Yolculuklar sessiz sedasız olmalı... (Benimle daha önce yolculuk yapanlar alınmasın, ben yolda tanımadığım kişilerle sohbet etmekten bahsediyorum :))
Yollar... Çoğu zaman sevdiklerimden ayırıp hüzünlendirmiştir ama bi o kadar da yolun sonunda mutlaka bir sevdiğim vardır. Her gidişin bi dönüşü vardır çünkü...

Nerden çıktı bu yol meselesi?? Bi yerden çıkmadı, zaten hep vardı yollar hayatımızda. Hatta hayatın kendisi uzun bir yoldu. Başınız sıkıştığında hiç sormadınız mı kendinize "Bunun bir yolu olmalı!?" diye... Hayatta herşeyin bir yolu vardır. Hatta geçen gün Ali Sağlam yazmıştı bu konuda bir yazı. Papa gelmişti ve o yollarda kalmıştı. Gerçi o bu durumdan en iyi şekilde faydalanmıştı. :) Gördünüz mü? Herşeyin bir yolu varmış demekki... O da kapanan bir yolun yerine başka bir yol seçmişti.

Bir de "yoldan çıkmak" deyimi vardır ki, bu da bence yanlış bi deyim... Kimse yoldan çıkmaz aslında. Dediğim gibi, hayat bir yoldur ama kıvrımlıdır aynı zamanda. Düz yolda gidebilen varsa, buyursun çıksın ortaya :)

Yollarla ilgili başka deyimlerde var ama şimdi hiç girmesem daha iyi o konulara....

Not : Şu an yoldayım. İstanbul'dan Bursa'ya dönüyorum...