Yaşım ilerledikçe kitaplara daha az zaman ayırır oldum. Çocukluğumda çok kitap okurdum. Şu anda bildiğim bütün klasikleri ilk ve ortaokul dönemlerinde okumuştum. İlkokul 2. sınıfta hastanede yatarken bi akrabamızın getirdiği 2 ciltlik Anna Karenina'yı okuduğumda, o yaşıma rağmen Anna'yı kafamda canlandırabiliyordum. Hatta yıllar sonra filmini izlediğimde kafamda canlandırdığım Anna'ya hiç benzetememiştim. Neyse, asıl yazmak istediklerim bunlar değil...
Yazarların, o yaşlarda beynimde canlandırdıklarıyla bugünkü gerçek hayatı karşılaştırıyorum bazen. Onlardan ne öğrenmişim? Çok şey... Ama yine de, öğrendikleriniz çoğu zaman yetmiyor. Hayatın hiç beklenmedik dönemlerinde beklenmedik olaylar yaşıyorsunuz. Başladığınız her yeni günün sonunu kestiremiyorsunuz. Bir günde değişen hayatlar görüyorum bazen... Ve ben herşeyin değiştiği o günlere "Hayatın Köşeleri" diyorum. Çünkü öyle zamanlar oluyorki, köşeyi dönüyorsunuz ve arkanıza baktığınızda gördüğünüz aslında yaşadıklarınız olmuyor ve geride bıraktığınız da artık siz olmuyorsunuz.
Ve "Hayatın Köşeleri"nden geriye asla dönülmüyor...
0 yorum:
Yorum Gönder